saturndekiada

Kendi içimde bir katil, dışımda duygularını satan tacir, kafamda bir mezar bekçisi ve hayatta bir hiç, olarak yaşıyorum. Ya da yaşadığımı zannediyorum`️

Kağıttan uçakların da var bi hayali, gölgelerinde taşıyorlar yukarıdaki uçakları. 

Aynı bedenin birden fazla kıyametini bekleyen cesetlerindi bizim kafamızdaki mezarlık'♡

Kimi kıvılcımlar kül olmuş kar taneleri'❄️ 

Boşluğa düşmenin verdiği acı ilmek ilmek işlediği boşluğu açarken örülmüş duvarlar gözlerimin hissettiği yanık ile kızarıp göz yaşlarının firar etmesine engel olmadan göz yaşlarıma esir olmaya razı oluyorlar. Ve bir damla firar ederken kendine karşı koyduğunu anlayıp pes ediyor. Kendimden kaçmak bu kadar kolay oluyorsa, ölümün kara gölgesi kovalasın beni. Canım yansın. Kendimden korkuyorum ben...

Gri ve lacivert ne kadar benziyor, hiç düşündünüz mü? Gri de arafın derin kuyusu, beyaz ve siyahın kaderi. Lacivert ise mavi ile siyahın araftaki derin kuyusu, mavi ve siyahın kaderi. Lacivert ve gri birbirinden nefret ettikten sonra renk körü olmak için gömülmek gerekiyor, göz kapakları kapanana dek ıstırap çektiriyor.

Kaktüs bile çiçeğe sahip oluyor, ona dokununanın canını yakmasına rağmen. Kötülük hep kazanacak, biz saf ve iyi oldukça. 

Yalandan güldükçe yalanlar ıstırap çeşmesini kurutuyor. Ağlayan göz yaşı çıkınca ortaya ben ağlayamıyorum. Göz yaşlarım pınarlarını terk ederek dipsiz bir kuyuda ruhumun kırık ince camlarını en uçsuz bucaksız köşeye batırıp sessiz çığlıkları kafamda tebessüm eden cesetlerin mezarlığına gömüyor. Canım mı? Yanmıyor. Kül olan hiçbir şey yanamaz.

Karanlığın karanlık ışıklarını yaratmak zor mu oldu? Asla.

Merhaba kitabıma göz atarsanız sevinirim kitabıma profilimden ulaşabilirsiniz iyi günler dilerim