dila

ama ömür bir acıyı ev belleyecek kadar uzun değil

çok acıdı aslında

iyileşmiyor

Bazı göz yaşları vardır. Gözlerden akarken acısını akıttığını görürsün. Susar, o acıyı en derinlerinde gömdüğün yerden çıkarır tam kalbine yerleştirirsin. Bunun farkında değilsin oysa o acı bi zehir misali yavaş yavaş işler bedenine. Nefesin o acı, dehşet kokar. Oysa hâlâ sakinsin. Ağlarsın sebebini bilemezsin. Gülersin deli olduğunu düşünürsün. Daha yere düşmeden temizlersin ellerini ve dizlerini. Sinirlenirsin bi sebep yokken. Çünkü içine gömdüğün acı artık hükmeder hayatına. Buna bi çare yoktur. O içindeki sen yalnızlıktan sarılmış acıya.. sıkı sıkıya bırakmak istemiyor. O acı alışkanlık, bağımlılık olmuş sende.. üzgünüm buna çare yok.

hesabına yazdıklarını pinde paylaşsam sorun olur mu?

Yorulduk Üstadım.
          Çalışıp koşturarak değil, öylece oturarak yorulduk. 
          Bir tutam şefkat aramaktan, zerrece vefa yoksulluğundan, insanları seyretmekten ve insanlığı gözlemekten yorulduk.
          Çok severek haddimizi aşıyoruz üstadım.
          Ya yanlış zaman insanlarıyız, ya da;
          İnsanlık için yanlış bir zamandayız...

Namaz, zamanın kalp atışıdır.

Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar.