Eski bir şarkının içindeki duygusallığı hayal ediyorum şuan, ne kadar yakın,bana,bize,insanın yıllar geçse de değişmeyecek olan doğasına. Söylüyor. Belli ki çok şey yaşamış. Sahi, sanat var. Sanat varsa duygu da var. O ana gidip geri geliyorum, usulca. Misafirim her zamanki gibi. Beni kovmaktan bile yoksunlar. O anın hüzünlü bir sözü içindeyim. Gözpınarlarımdan usulca süzülmesini istiyorum duygularımın bir an önce. Sonra soğusunlar yanaklarımda, rüzgar çarpsın suratıma. Ona karşılık vererek kafamı ters yöne çevireyim, kimse soyutlamasın beni.