Ne kadar geçmişe gömülürse gömülsün unutamadığım o kadar çok şey var ki. Hatırladıkça acı veren. Anımsadıkça farkında olmadan reflekslere girdiğim. Unutmak için çaba sarf ettiğim. O kadar çok ki. Kafamda sürekli milyonlarca şey dolanıyor. Hepsiyle tek tek konuşuyorum. Kavga ediyorum. Hepsine yetecek vaktim bol nasıl olsa. Her birine yeter serzenişlerim. Bazılarına saldırıyorum. Utanıyorum bazılarından. Gülüyorum kimilerine. Kaçıyorum bazılarından. Bazıları üzeri kabuk bağlamış yaralar gibi. Üzerinden mevsimler geçmiş nice yaralar var içimde. İyileşmesine bir türlü izin vermiyorum. Acı veriyor hepsi. Yeniden açılıyor. Kanıyor. Üzerine bir tutam tuz ekliyorum. Kanıyor. Acıyor. Bunlara tek inat onlar diyorum gene dönüyorum ve mısraları tekrarlıyorum işte o mısraları,
 KİTAPLARI...