'Hissizleşmek, belki de son zamanlarda yapamadığım tek şeydi.' 

Kafamın içinde durmadan dolaşan düşüncelere, içimde kuş misali çırpınan deli bir yüreğe sahibim ben. Kimi zaman gecenin karanlığında parlayan tek yıldızı bulan, kimi zamansa gökkuşağının bile siyah yüzünü gören bir karakterim var. Kimi zaman sabrımla kendime derviş diyeceğim, kimi zamansa sabırsızlığımla kendime lanet edeceğim bir huyum var. Dışarıdan baktığında sadece yer kaplayan bir cisim, yanına geldiğinde içinde kaybolacağın bir dünyam var. Anlayacağın, karmakarışık bir ruhum ve arap saçına dönmüş hislerim var. Yaptığım şeylerden çabuk pişman olmak gibi değişik bir huya sahibim. Kararsızlıkta bunun yanında tuzu biberi elbette. Histerik olmayan yaşamım hiçte ilgi çekici değil. Gazetede görüp de okumaya tenezzül etmediğin köşe yazısı gibi bir şeyim. Ruhum içimde gökyüzüne ulaşmanın yollarını ararken, dışarıdan bütün sakinliğiyle kitaplara gömülüyorum. Ne yaşıyorsam içimde kalıyor. Beni tanıdıklarını söyleyen insanlara içten içe gülüyorum aslında. Çünkü tamamen yanıldıklarının ve onlara gerçeği göstermediğimin farkında değiller. Parça parça olabiliyorum, sevinçten eteklerim zil çalabiliyor, kalbim yüzlerce değişik ritimde çarpabiliyor. Sıkıldığım zaman yazıyorum. Sadece sıkıldığımda da değil, bıktığımda, uzaklaştığımda, kırıldığımda, mutlu olduğumda... Kısacası her daim yazıyorum. Yazdıklarım yaşadıklarımın bir parçası gibi dökülüyor sayfalara. Yani beni az da olsa anlamak istersen sana tek yol yazılarımı gösteririm. Benim garip düşüncelerimi bir tek oradan anlar, bir tek oradan tanırsın. 
Peki, beni tanımak ister misin?