bugün sana yazicam baba, beni bizi birakisina yokluğunun ikinci cuma gününe. Çok mu mutlusun gittiğin yerde, önüne bir tabak yemek koyulmayan kendini ait hissetmediğin yerde kırgınlıkların huzursuzluklarin yetmedi mi ? uyuyabiliyor musun, sen kafana takınca uyuyamazsin ben biliyorum. Yanına almışsın küçüklük fotoğrafımızı, hayat bu kadar kisayken biz niye bu durumdayız. Bizim bu hayattaki tek eksiğimiz bir sıcak evdi. İki güzel sözdü. Guvensizlikti. Ben kendimi toparlayamiyorum baba hep en önemli zamanlarımda yoksun . ben senin bana kattıklarını ne zaman inkar ettim baba hep içten içe büyüttüm seni yüreğimde kızdım sovdum nefret ettim ama hiç bir zaman inkar edemedim senin sevgini. Sen neden her seferinde inkar ettin sana olan sevgimi? Neden hep kendi kafana göresin diğerlerinden ne eksiğin var. Neden hep kendi istediğin olsun istiyorsun , bizim ki de kalp değil mi biz çok mu mutluyuz sanıyorsun çok mu mutluyuz huzurluyuz? değiliz baba kimsesiz düzensiziz. Ne sen varsın ne annem. Ben kendime bile söylemiyorum ama olmuyo baba. İnsan çocuklarına bunu yaşatır mi babası varken babasız kalmak ne demek baba. Sen suçlusun her şeyin sorumlusu sensin hâlâ sana suçu atmak istemiyorum ama her seferinde senin hakkında konuşurken suçlu sensin diye kendimi öldürmek istedim yok olmak istedim herkesin gözünde bir hiç oldun iyi mi oldu baba bunu neden hem kendine hem bize yaptın baba kimsesiziz kimseyiz hiciz biz artık baba geri dönüşü yok artık toparlanamiyoruz. sen de toparlamak için uğraşmıyorsun . keşke keşke o gün evim yıkılacağına ben yikilsaydim da bu durumda olmsaydik. o milyonluk ev olacağına çadırda kalsaydik da huzurlu olsaydık. Sağlığımızdan sevgimizden saygimizdan olduk. Allah yazdıysa vardır bir bildiği, düzene girelim huzurlu sağlıklı olalım başka da bir isteğim yok bu hayatt inan baba. İnşallah sen de duzelirsin.
