10.04.2016 

'' Yalnızlığın koridorlarında koşmak yorucuydu. Beklenen ışık gelmek bilmiyordu. Bu yüzden pes etti. YALNIZLIĞIN KENDİSİ OLDU.'' 


Yalnızlığımda kayboldum ve ördüğüm duvarlar o kadar güçlü  ki bu duvarları kendim bile aşamıyorum.İşte şimdi bu hayat denilen merdiven de duruyorum ve parmaklarımı merdivenin trabzanlarını sıkıca kavraması için sıkıyorum. Diğer insanlar bu merdiveni arkalarına bakarak durmaksızın tırmanırken , ben bu merdivenin verdiği yoruculuğu dindirmeye çalışıyorum. Önüme çıkan korkularımdan sıyrılmaya çalışırken hayatımı kısıtlıyor merdivenin sonundaki basamakları yok ediyorum. 


Şimdi sessiz ve karanlık odanın içinde durdum. O çocuk aklımda  kurduğum beklenti durarak zamanı durdurmaktı. Böylece daha fazla olay yaşamayacak, daha fazla yorulmayacaktım.

# Arkasından gelen sert bir şekilde kapanan kapı seslerini duymazdan geldi. Topuklu ayakkabılarını sert zeminde tıkırdatırken kafasını kaldırmadı. Bir süre durdu ve arkasına baktı. Uzakta duran hala kapanmamış bir kapı daha vardı. Geçirdiği onca kalp kırıklığı ve umutlarının asılsız olması onu umutsuzluk  uçurumuna sürükledi. Kadın iç çekti ve yoluna devam etti . Bilmiyordu ki neleri kaybettiğini. ..



Tumblr hesabım: https://www.tumblr.com/blog/bat-selin-vtnsvr-616