Hayat üzülmek için çok kısa.Küçük şeyler için endişelenmeye,ertesi gunün nasıl olacağını düşünerek dertlenmeye,gidenlerin arkasından yas tutmaya.. 
       
   Şöyle düşünün;Bir öyküleme oyunuysa hayat, biz de yazarlarız. Betimlemeler, sıfatlar, etiketler, hepsinin kontrolü bizim elimizde. Kendimizi nasıl görmek istiyorsak oyle görebilme, öyle hissedebilme lüksüne sahibiz. Vücudunuzdaki, hayatınızdaki, beyninizdeki kayıpları sahip olduklarınızla yenileyebilmek, artık olmayanları değilde hep var olanları,daha da var olacakları konusabilmek... Ne büyük meziyettir esasında. Ve kaybetmek... Kaybedişi kabullenmek, ne güçlü bir şifadır aslında.

Bu hesabımdaki hikayelerde benden parçalar bulacaksınız.Hikayelerimdeki bazı  karakterlere istediğim hayatları hediye ederken, bazılarına da hiç yasamamış olmayı dilediğim pişmanlıklarımı ya da yaşamaktan korktuğum anıları verdim.Umarım birazcık da olsa yüzünüzdeki gülümsemeye sebep olabilirler.Ya da sizi baska bir dünyaya uçurup yeni duygular keşfetmenizi sağlayabilirler.

Hepinizi cok seviyorum!