Gün batımı kadar loş öğlenlerim oldu benim ve güneşli gecelerim. Düştüm düşülmez denilen yerden ve geçtim geçilmezlerden. Sustum, sustukça sıra bana gelmedi. Susmayı bile beceremedim bazen. Ama sen öyle sustun ki ben anladım. Ama ben öyle anladım ki hepsini yazdım. İnsan yazınca olmuyor şair. Şimdi söyle herkese ben değil, sensin şair...