Kafamdan uçup giden sözcükleri tek tek topladım. 
Kimi bir değirmenin pervanesine takılı kalmış , kimi sınırları aşıp uzayda yıldızlara dost olmuştu. 
Kimi sadece sevip prensinin cümleleri olmuş , kimi küçük bir kızın pamuk şekerine konmuş ,  kimi küçük bir sokak lambasına sırdaş kimi bazı şaire şiir olmuştu.
 Kimide benle kalmıştı, kimi kalemimin yanına , kimide kağıtlarımın   arasına gizlenmişti. 
Hepsini tek tek toplayıp zihnimin çakıl taşları ile süslediğim  kutuya koydum. 
Rafa kaldırdım...
 Nihayetinde  Yıllarca   bekledikten sonra elime aldım.  Benim Cümle kurup kelimelerden oluşturduğum  sarayımda  seni ağırlamamın   seninde kelimeleri okuyup sarayımın   zülfikarı olma  vaktin gelmişti. 
Kutuyu ben yokken aç. 
Ya da...
 gel şu kutuyu beraber açalım.

                   ♥♥♥