Yine yanlızım yine gittiler yine söz verip sözünde durmadılar ben değer verirken en çok kalbi kırılan ben oluyorum neden ? Neden ben çok değer verdiğim için mi? Yada çok sevdiğim için mi? Bundan sonra kime guvenicem etrafımdakiler kuş misali hepsi uçup gitti yine yanlız kaldım Ama bu sefer çabalamıyacam çırpınmayacam kalkmayacam kimseye guvenmeyecem değer vermiyecem. Sanırım yanlızlığımla beraber kendi karanlığımda ölücem ve en kötüsü de sevdiğim kişinin beni üzmeyeceğim diyip üzmesi oldu...



Canım yanıyo kime guveniyosam gidiyor ben çok bir şey istemedim ondan evt haklı olabilir ama en azından bunu bana soyleseydi onu istiyordum kimseyi istemediğim kadar onu istedim ama sadece istedim... Kimsenin umrunda değilim onunda değilim ben Yoruldum iyi gozukmekten ama aslında hiç iyi değilim. 




Sürekli bir uçurumdayım birisine değer verdikçe o uçurumdan itip arkasına bakmadan gidiyor bağırsam kimse duymuyor kime baksam gormuyuyor peki neden değer verip sevdiğim için mi? Bende isterdim benim kalbim kırıldığı gibi bende kırmak isterdim... Olmuyor yapamıyorum...