Bugün bu satırları yazarken içimde derin bir ağırlık var.
Birkaç gündür bölüm atmamanın sebebini açıklamak istiyorum…
20 şehidimizin acısı hepimizi olduğu gibi beni de derinden sarstı. Böyle bir günde kurguya dönmek, karakterlerin dünyasına adım atmak bana doğru gelmedi. Kelimeler bile bir süre susmak istedi.
Ama zaman geçse de, bu acı unutulacak bir şey değil.
Unutmak değil, hatırlamak iyileştirir insanı.
Bugün hem onları saygıyla anmak, hem de sizlere bölümü yayınladığımı söylemek için buradayım.
Ruhları şad olsun.
Mekânları cennet olsun.
Ailelerine sabır diliyorum.
Bu acının üzerinden günler geçse bile, unutulması mümkün değil.
O yüzden bugün, hikâyeme geri dönerken onların anısını da içimde taşıyorum.
Bölüm şu an yayında.
Okurken bu satırları da yanına bırakmak istedim; çünkü bazı günler sessiz kalmak değil, doğru cümleleri seçmek gerekir.