Gecenin bi körü ve ben yine depresif ataklarımdan birini geçiriyorum sanırım. Hoş insan bazen dertsizken de dertleniyormuş ya neyse.
Küçüklüğümden beri en sevdiğim şeydir gece gökyüzüne bakmak. Nedense Yaradanı en güzel hissettiğim yerdir gökyüzü. Ki zaten gökyüzünde ferahlık var denmez miydi? Ama bu kez gözümde yaşlarla bakıyorum ferahlığa Allah'ım. Ben çok güçsüzüm, çok acizim, çok çaresizim ve en kötüsü kendimi çok yalnız hissediyorum. Güçlü olacağım, dertsiz olacağım diye etrafımda ki herkesi, her şeyi uzaklaştırdıktan sonra belki bu isyan gibi olur ama biliyorsun en korktuğum şeydir sana isyan etmek.
Yardım et Ya Râb, yardım et. Çünkü beni yarattıkların anlamıyor, yarattıkların beni iyileştiremiyor. Yardım et Ya Râb!
