basim sikistiginda ya da yasadigim ufacik kotu bir olayda kosa kosa gittigim o kapinin esigine iki adim atamamak aglatiyor beni. butun caresizliklerime care olacak, cikmaz sokaklarima yeni, yepyeni cicekli yollar orecek onu saramiyorum ben. anilari unutamamak, zihnimin en ucra koselerinde nefes nefese kalmis o zamanlari, o banki, o defteri, o ilk 'merhaba'yi, o ilk yuruyusu, ilk sarilisi, ilk tebessumu, o kumbarayi, gunesli defteri, senin ciceklerini, sari zarfini..
gecenin ucunde besinde yazilmis o satirlari doktugum vakitler yuk olup oturuyor yuregime. bir daha onun gibi birini taniyamayacak olmak, bir tane daha onu tanimak istememek.. kanayan yaralarimi basit bir yara bandiyla dindirmek yerine onlari dinleyen, onlari kalici iyilestiren bir adamin varligini duyumsayamamak..