D

Adın üç kere geçti saçma sapan bir filmde.
          Yalnız olsam çok ağlardım ama annem bakıyordu.
          Otoban dolusu gürültüyü sıkıştırıp beynime,
          “Anne” dedim, “hadi çay koy da içelim.”

Bugün hiç özlemedin mi beni?
          Bugün de mi geçmedim aklının kıyılarından?
          Ne olur çekme ellerini karanlığımdan.
          Bir sen kaldın dünyada güzel bildiğim.
          Zaman zaman senden uzaklaşmak isteyişimin, boşuna olduğunu biliyorum.
          Artık kendimden bile kaçabilirim.
          Fakat senden asla.

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir. Her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü.

Unutalım mı şimdi kente indiğimiz o ilk günü, sabahlara kadar okuduğumuz o kitapları, kar aydınlığında yürüdüğümüz yolları? Unutalım mı?

Yeni bir ateş söndürür başkasının yaktığını,
          yeni bir acıyla hafifler eski bir ağrı.