balkondasın, dizlerini kendine çekmiş, ağrıyan başını da yaşlanmışsın. öylece gökyüzünü seyrediyorsun. kabullenmişsin geçmeyeyeceğini, farkındasın artık, bu olanların ne kadar can yaktığının. elinden hiçbir şey gelmemesine mi mi kızıyorsun yoksa canını yakmalarına mı izin verdiğin için kendine mi? arabalar, insanlar geçiyor balkonun önünden. şarkılar değişiyor. hiçbirini fark etmiyorsun. çok dalgınsın, az önce bir yıldız kaydı fark etmedin. anlam veremediğin bir yorgunluk ele geçirmiş seni. üşüdüğünü hissetmiyorsun. ah, küçük güzel kızım, bı böyle nereye kadar?
