İyi günler, efendim. Bugün bu siteye kaydolma sebebim, birkaç insana umut ışığı yakmak olacak. Kötü günler geçirdim, ölümle nefeslerimiz karıştı, depresyon denilen illetin kucağında oradan oraya sürüklendim. Defalarca ölmek istedim, zihnimde çokça insan katlettim. Aşık oldum, pişman olacağım şeyler yaptım, düştüm kalktım, tekrar düştüğümde kaldıracak kimsem yoktu. Bir avuç kağıt parçasına tutundum ben de. Onlarca kalemden kelimeler döktüğüm tek defter bana yol arkadaşı oldu gecelerce. Ancak kendi kendimi iyileştirdim, ne tıp okuyup kendine psikolog diyenler bana yardım etti, ne de en yakınlarım beni hayata sevk etti. Kendi başıma kalktım ve bir sene sonra tuttuğum defteri söz verdiğim gibi yakmadığımı hatırladığımda onu olduğu yerden çıkardım. Ve her sözcüğü sizlere sunmak için sabırsızım. Bu defterde şiirler olabilir, yazılar olabilir. Bu deftere kendimi kapattığım dağ evinden bir fındık yaprağı bile yapıştırılmış olabilir. Ancak benim istediğim olmaları değil olduracakları... Kendinizden bir parça bulabilirseniz, iyileşmeye henüz uzak değilsiniz demektir.
+
+
+
14 gün sonra düzeltme: Tarafımdan defterin fazlaca anı barındırdığı düşünüldü ve defter onlarca parçaya ayrıldı.