Pastadaki mum sayısı arttıkça ,insanların yüzleri netleşiyor .Küçükken gördüğüm kabuslar artık rüyalarım oluyor .Dünya mı değişiyor insanlar mı ?
Ayaklarıma kırık kalp parçaları battığı için eskiden çıplak ayakla yürüdüğüm yollar da yürüyemiyorum şimdi.
Artık rüzgarın şarkısını duyamıyorum .Neden ?
Zaman yetmiyor yaşamaya .Sanırım bu saat bana düşman .Bazen su gibi akıp giderken ,bezen duruyorlar ilerleyebilmek için .
Artık eskisi gibi gelmiyor sözler .Sanki hepsi küfürlü takım elbiselerini giymiş gibi .
Eskiden şarkıların melodilerine bakar eğlenirken şimdi sözlerine bakıp kederleniyorum .
Acaba ben mi değişiyorum ?