Düşüncelerimizi beynimize zindan ederken kurtulamadığımızdan ağlamışız meğer. Her saniye sorunlar bedenimizi kaplarken ve artık dayanılmayacak noktadayken bile hayatı suçlamışız.
Anlaşılmayan cümleler kurmuşuz insanlara, oturup anlamalarını beklemişiz. Hissetmediğimiz duyguların esiri olmuşuz. Kötülükler kelepçelemiş bu sefer kollarımızı. Kavuşamadığımız insanları saklamışız kalbimizde. Diğerlerine yer bile ayırmamışız. Onca sevgi dolu kalbi es geçmişiz. Belki yüzlerine bile bakmamışız. Onca kötü şey yapmışız bu hayatta.
Yine hepsi insanlar yüzündendir aslında.
Sevilmeyi bilmediğimizdendir bu yanlışlar..
Sevilmeyi görmediğimizden, anlamadığımızdandır..