Beni tanımak yada tanımlamak zor. Ani değişikliklerden oluşan hayatıyla bir şizofrenim belki yada normal olmayan daha kötüsü bunu içten içe isteyen bir insancik. Belkide hiçbiri. Daha ben kendimi tam tanımlayamazken başkalarının anlamasını bekleyemeyiz. Zor bir ergenlik geçiriyor olmalıyım. Hepimizin kaderi ergenlik değil mi? Bazılarımız daha agır yaşıyor sadece. Ama engelleyemiyoruz malesef.

Yazdıkça yazıyorum, uzadıkça uzuyor bu. Bir yerde noktalamalıyım yazıyı. Son sözlerimde de hikaye sorununu dile getirmeliyim heralde. Evet. Elimde farklı zamanlarda, farklı iğrençliklerde, farklı senaryolarla yazılmaya başlanmış ama eski oyuncak ayılara çocukların yetişkin olduktan sonra yaptıkları muameleleri görmüş -saklanmak üzere bir kenara kaldırıldıktan sonra hiç yüzüne bakılmayan- hikayelerimden hangisini düzenleyip yayınlasam kararsızım. Yakın zamanda başlamaya çalışacağım. Bakalım sonumuz nereye gidecek. 

Ah bu arada ben Berna. Hoşgeldiniz :)