Zamanın derin sularında savrulur kalbimin sesi,
Bir serap misali titrer,geceye düşer nefesi.
Ey Brutus,dost yüzünde saklı bir gölge vardır,
Ruhumun taş odalarında adın hâlâ yankılanır.
Sezar bilmezdi dostluğun gölgesinde büyüyen sarsıntıyı,
Brutus’un sessiz adımlarında saklanırdı karanlığın ağıtı.
Bir gül gibi açar ihanet,derinde ve usulca,
Sarayların taş duvarları bile titrer bu kadim suskunlukta.
Bir dostun elinde bile gizlenebilir zehir,
Aşk bazen en yakınında dururken seni eritir.
Sezar’ın aldığı yara,yüzyılların ötesine taşar,
Bir kalbin en derin yerinde,sessizce iz bırakır,yavaş yavaş yaşar.
