hi...
චූටි දෙයක් කියන්න හිතුන.සාමාන්යයෙන් මම ලියන කතාවල අවසානය මමවත් දන්නෙ නෑ.මොකද මම කතා ලියන්නෙ story plot එකක් නැතුව.එක්කො මට දුක හිතුනම නැත්නම් මගෙ හිතේ තියෙන fantasy එකක්.මම මතක ආවර්ජනය ලීවෙත් එහෙම මමවත් ඒකෙ අවසානෙ දැනන් හිටියෙ නෑ. අඩුම sad ending ද happy ending ද කියලවත්.මටත් අදටත් හිතා ගන්න බෑ ඒක එච්චර කට්ටියක් කියෙව්ව කියල.මේ වෙද්දි 15k ගිහිල්ල තියෙනව.ඇත්තටම හරි සතුටුයි.මම ලියල මමම අතරමන් වුණ.මමම ඇයි එතන එහෙම කරේ කියල හිතපු,හිතන පොතක් තමා මතක ආවර්ජනය කියන්නෙ.පළවෙනි පොතම හිතුව නැති තරම් කට්ටිය ආදරෙන් වැළඳගත්තම ඒක මහ අමුතුම සතුටක්.ලොකු author කෙනෙක්ට 15k පොඩි ගානක් වෙන්නැති.හැබයි පළවෙනි පොත,බලාපොරොත්තු නොවුන තරම් ලස්සන ප්රතිචාර.♥️
ඒක නෙවේ මම කියන්න ගියේ.මම ජීවිතෙ පලවෙනි පාරට story plot එකකට ලියන පොත තමා operation success කියන්නෙ.ඇත්තටම ඒකටත් කලින් එහෙම එකක් තිබ්බෙ නෑ.අද තමා ලියල ඉවර වුණේ.දැන් මම දන්නව මේකෙ අවසානෙ.හැබැයි එතකොට නම් ලියන්නත් කම්මැලි.ඉතින් කලින් update ගේන්න පරක්කු වුණේ ඔන්න ඔය හේතුව හින්ද මොකද කලින් දවසෙ chapter එකට ගලපලා එදිනෙදා ලියන එක හිතන තරම් ලේසි නෑ.හැබැයි විනෝදයි.
දැන් plot එක තියෙන හින්ද මට දෙබ්ස් ටික දාල ලියාගෙන ලියාගෙන යන්න තියෙන හින්ද හැමදාම නැතත් දවසක් ඇර දවසක් හරි update දෙන්න දිවුරා පොරොන්දු වෙමි.
හෑල්ල කියෙව්වට පින් සිද්ධ වෙච්චාවෙ.
