Wyn

Beyaz atlı prensin geldi güzelim 

Kafamda bi' ton soru, hepsinin cevabı da sensin.

Deniz, derin bir hüzün, içimde bir yara,  
          Her dalga, hatıralarla dolu, acı bir sığara.  
          Gözlerin uzaklarda, kaybolmuş bir yıldız,  
          Sonsuz karanlık, içimde bir boşluk var.

Gözlerin bir deniz, derin ve engin,  
          Bir bakışınla başlar, ruhumda bir sığın.  
          Aşkım bir sır gibi, gizli ve sessiz,  
          Her anımda sen varsın, bu sevda bir tezahür.
          
          Bir gülüşün yeter, içimde bir ateş,  
          Kalbimde saklı, hayalinle yanar her eş.  
          Platonik bir sevda, ruhumun derinliği,  
          Sana ulaşmak isterim, ama bu bir hayali.
          
          Seninle dolu her düşünce, her gece,  
          Sevdan bir nehir gibi akar, içimdeki hece.  
          Sonsuz bir özlem bu, tarifsiz ve derin,  
          Aşkımın özüdür, ama bilmezsin, sevgilim.

Eskiye dönersek sen batarsın, ben değil.

Mesela ben insanların beni neden sevmediğini anlayabilirken neden sevdiğini hiç anlayamazdım. Kimsenin sevgisini hissedemezdim, seninle tanışana kadar. Oysa senin sevgin diye bir şey yokken ben onun varlığına inanmışım. Ona tutunmuş, yeri geldiğinde ona ağlamışım. Bunca zaman kafamda bizi mutlu kurmuşum. Sen gelince kaybolan kara bulutlar sen varken de varmış. Güneş aslında hiç ortaya çıkmamış. Sorunlar çözülmemiş, yalnızca sen gidene kadar ertelenmiş. İşin sonunda kendime ördüğüm duvarlar yıkılmış, enkaz altında benim herkesten sakladığım çocukluğum kalmış. 

Uyurken terk edilmek böyle hissettiriyormuş demek.

Sürekli "Yakında, zamanı gelince öğrenirsin" diyip duruyordun. Zamanı gelmeden sen gittin. 

Yeni yıla seninle gireceğim için şanslı hissetmiştim. En azından beraber oluruz sanmıştım. 

Zaten sabah uyandığımda bugünün kötü geçeceğini hissetmiştim