Herkes bir gün gider ve kalbine ok misali birşey saplanır bunada acı deriz.
Hayatımda ilkkez bukadar çıkmaza sürüklendim, kendimi kaybettim,benliğimi unuttum, düşlerim kayboldu. Canım yanarken izledim ve sustum birilerinin beni anlaması için
Anlamadılar! Her akşam her sabah aynı umutsuzlukla ve umut edip olmaksızınla uyanmak uyumak gitmek kadar acı.
Derdimi anlatmak istedim ama korktum!
Kendimi açıklamak istedim ama kahroldum!
İstedim herşey düzenli olsun.
Fark ettimki herşey istemekle olmuyormuş!
Çabalamak, uğraşmak, ve sonunda pes etmek.
Elimden hiç birşey gelmedi kitap yazdım.
Elimden birşey gelmedi uğraşamayı kestim
İşte bir gece fark ettim önemsizliği...
