𝗨𝗟𝗔𝗦̧.

Savaşı kötü kalpler ölümü de tüfekler getiriyor benim özgür dünyamda da çiçekler barış getirir.

Burdaysan hep kal benim ol.

Bir gün gerçeklikle bağın kesilir. Satırların arasında kalır bedenin, kurtulman için tek yol kalır o zaman. Senden önce nasılsa, yine o hale dönmelidir her şey. Bir hiç olman gerekir, kimsenin hatırlamadığı bir hiç.

Aynaya baktığımda sadece nefes alan bir beden görüyorum doktor.O ben değilim.Karşımda birisi var ve ben ona çok yabancıyım,o bana bakıyor. Bir zavallıymışım gibi beni izliyor.Gittikçe gözleri doluyor, vücudu titriyor. Göz altları çökmüş, cildi kupkuru kalmış.Nasıl yaşıyor? Tabii buna yaşamak denirse.. O sadece nefes alıyor.

Sigarayı da seni de bırakırdım güya.

Sandığından çok özledim, resimlerin yetmiyor bana.

Sorma olur mu? Halimi hatrımı sende kalan aklımı.

Ellerimde çiçekler, kapında sırılsıklam.

Yaşamak mühim bile değildi ve ölüm bile güzeldi, eğer birlikte öleceksek.

Abaza bunlar abaza