R

Son olarak bitirmeye çalıştığım fakat yüzüm olmadığındandır belki bitiremediğim zelzeleyi geri çıkarıyorum. Gönül yaram, sevdiceğim karanfil kokulu aşığıma hem emanet hem de ona ithaf ettiğim hikayeyi burda bırakıyorum. Poyrazım sevdiceğim iyi bak kendine. 

Selamlar selamlar. Burayı silmiştim, az önce anlık bir çalkalanışla geri yükledim. Şunu söylemek isterim: hayatınızı sanalla sınırlandırmayın. Tüm rp ve sosyal mecralardan çekilerek doğru bir karar verdim. Bambaşka bir şehirde istediğim bölümü okurken buraya bunları yazacağım aklıma gelmezdi. Fakat hayat böyle galiba. Sevgiyle kalın. Karanfillerinizi, gece düşlerinizi yitirmeyin ve en önemlisi asla isyan etmeyin, inanın. Sağlıcakla. Ne demiş Oğuz Atay "papatyalar Selim'in."

Ben mi? Henüz yitirmedim aklımı, lakin bu şehir bazen boğuyor beni, biliyor musun?

Sonra gün doğuyor ateş yeryüzüne değil ama kirpiklerine, yüzündeki ufak benlerine, saçlarına, alnına... Her bir zerresi büyüyor bu güneşin yayılıyor omuzlarına, kollarına, gerdanına, bacaklarına, parmak uçlarına kadar büyüyor ve aydınlatıyor yeryüzünü. Güneş ilk senin teninden öpüyor  ilk sende doğuyor ve ölüyor.  Gözlerindeki o ufak çocuğun merakına eşlik eden yansımamı görünce diyorum evet şimdi güneş olmuş bedeni öptü tenimden. 

23 Şubat 
          
          Bir şey sona ermek üzere. Oturmuş sigaranı tüttürürken, içini kemiren, seni tedirgin eden bir şey olduğunu seziyorsun. Gündelik hayatın dertleri mi seni korkutan? Hayır. Seni korkutan içindeki boşluk. Anılar yok bu şehirde. 

Zelzele, biricik sevgilim. Düş kapanım.

İçim daralıyor, kendimi boşluktan aşağı sarkıyormuşum gibi hissediyorum. Uyumak için bile enerjim yok öylece boşluk ve ben. Çıkmazdayım.

Sonra güç bela burayı buldum. Kapının önünde durup düşündüm. Dedim Bekir bu kapı ahiret kapısı, burası sırat köprüsü. Bu sefer de geçersen bir daha geri dönemezsin. İyi düşün dedim, düşündüm. Ama olmadı. Dönemedim. Sonra bak oğlum dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin. Israr etmenin faydası yok kaderin böyle. Yol belli, eğ başını usul usul yürü şimdi.

zelzele mi kalktı

Zihnim beni çıkmaza sürüklüyor, engel olamıyorum. Yer ayaklarımın altından kayıyor bense sadece izliyorum.