geçenlerde artık konuşmadığım ve aylar geçmesine rağmen kendisine sinirli olduğum, eski çok yakın bir arkadaşımın bana alıştırdığı çikolatayı aylar sonra tekrar yedim. o, o çikolataya bayılırdı. kendisiyle beraber ne zaman o çikolatayı yesek çöplerini saklardık o yüzden büyük bir titizlikle paketi açardık. şimdi fark ediyorum, ona sinirli olmaktan çok kırgınım çünkü o, eğer o seçimi yapmasaydı o gün o çikolatayı beraber yerdik belki de. en acısı da budur zaten, kızdığın insanları içten içe özlemek ve asla gerçekleşmeyeceğini bildiğin o anılara imrenmek.