Hayatının baharında, kader omzuna yüklemişti çilesini.
Okuldan eve döndüğü o gün kaderin acımasızlığı vurmuştu darbeyi yüzüne. Darbe vuran sadece kader değildi elbette.
İki yıl önce kaybetmişti bircik babasını.
Gün geçtikçe onun yalnızlığı ile yaşlanırken, acısı ile yanıp kavruluyordu.
Fakat yine de iliklerine kadar hissediyordu hayatın soğuk yüzünü.
Umut kuşu çoktan göç etmişti bu diyardan.
Yaşama sevinci ise mum ışığı gibi kalmıştı evrenin boşluğunda.
Ölüm mü?
İşte sadece onu seviyordu genç kız.
"Kavuştur" diye yalvarıyordu ölüme .
"Ne olur, bu sefer kavuştur ona..."
*CEHENNEM kitabıma davetlisiniz.