Sumut için yasıyorke seke en iyisi

Eskiden mi güzeldi yoksa eskiler mi güzeldi acaba .
          Ben ikisini de özlüyorum ama bu gece de buna kafa yorucam galiba 

Nasılsanız gerçekten Nasılsanız 

Bugün piskiyatriye gittim (tekrar) ki bu hiç alışılmadık birsey degil tabiki benim için neyse herzamanki gibi gittim oturdum ve durdum dinledim herseyi herkesi doktor birseyler anlattı ki hep birseyler anlatıyor ama ben dinlemiyorum yine anlattı ve ben yine dinlemedim bu arada gitme sebebim sinir hastalığım ve öfke problemlerimin olması bla bla bir iki şey daha var da neyse
          Seans sonunda kalktım ve kapıya yöneldim doktor birsey söyledi  sen kendi sonunu kendin getireceksin öfken en başta seni bitiriyor. Dedi(bununla alakalı konuşma moral vs birsyelrr daha zırvaladı aklımda kalan tek yer burasiydi)
          Ve ben güldüm neden bilmiyorum  gerçekten en ufak bir fikrim bile yok ama deli gibi güldüm tuhaf bir andi ama rahatlamış hissetim sanki bana birinin bunu söylemesi gerekiyormuş gibiydi  sanki kendimi gördüm bilmiyorum nasıl anlatabilirim gerçekten en ufak fikrim yok ama bu sözler ayna gibi birsyedi ve ben kendimi gördüm nasıl bir insan olduğumu ve nasıl bir insan olacağımı 
          Sadece bunu yazmak ve anlatmak istedim 
          Bir yere birseyler dökmek ve anlatmak belli ölçüde rahatlatiyor bej insan olarak birine bunları anlatmam soylemem belli ölçüde birsyeler paylaştığım bir veya iki insan var evet ama bu denli birseyler anlatmam ama burda okuyacak olanlari bile görmeyecek tanımayacak olmak belli ölçüde rahatlattıgi için buraya yazabiliyorum. 

Sorumluluklarım ve yükümlülüklerim benim sonum olucak

Burası günlüğüm gibi birsey bilmiyorum ama yeri bende çok özel

Bazen yoruyor, herşey, herkes ve sen hiçbirşey yapamıyorsun çünkü artık sende bıkmışsındır 

Bu aralar pek iyi değilim iyimis gibi yapan ama asla iyi olamayanlardanım sanırım bilmiyorum neden buraya yazıyorum ama içimden bi taraf artık dökülmek istiyorum bir yere yazmak istiyorum ama kimse okumasın kimse görmesin ben söylemeden ben anlatmadan görsünler istiyorum ama hiçbir zaman böyle olmadı maalesef ben gördüm ben duydum bildim ama kimse beni görmedi görmüyor. Görmesin de zaten istemem bu zamana kadar hep tek basimaydim hep tektim hep umursamamazlıktan geldim yetiyordu bana yada ben yetmesini istiyodum bilmiyorum 
          Hani o güçlü görünen insanlar var ya buna mecbur bırakılanlar bende onlardan biriyim işte ben hep güçlü olmalıyım aglamammam gerek sızlanmamam şımarmamam lazım en zeki en akıllı en çalışkan ben olmalıyım her zaman ama yoruluyorum hatta çoktan yoruldum da uzatmalara oynuyor gibiyim 
          Ama bu durumdan azıcık da olsa şikayetçi değilim çünkü kanıma işlemiş bu ben artık en iyisi olmak için yirtiniyorum birisinin yaninda ağlayamam mesela hatta genel olarak aglamam çünkü bana göre bu zayıflık başkasının derdini dinler çare bulmaya çalışırım ama kendi derdimi anlatamam hem güvenmem hemde bu da bana göre bir zayifliktir birisne derdini anlatmak aglamak içini açmak acizlik gibi geliyor ne kadar beynimde hayır öyle degil ben insanım bende agliyabilirim bende birisnie guvenip derdimi anlatabilirm desem de öyle olmuyor işte kaçamak cevaplar veririm genelde bana sorulduğunda 
          Bütün bunlari neden buraya yazıyorum bilmiyorum ama kendimi guvenli hissetigim belkide tek yer burası oldugundan bunları yazıyorum 
          Bir insanin hep en güçlü olmak zorunda olması kadar kötü birsey yok bu hayatta bence pes etmeye bırakmaya umursamamaya siktir etmeye hakkının olamamasi ne acı degilmi 
          İşte ben bu cumleleri en yakınıma bile söyleyemem çünkü böyle hissetigim bilmesin isterim ben hep o güçlü kafasına takmayan kişi olarak görsün ve bilsinler isterim..neyse 

Gelen bildirimleri okuyodum eski yorumlarima yeni gelenlerin msjlari vay be yaşlandık artık buralar size emanet yegenler 

Söyle bir baktim da wattye galiba büyüdüğümü bütün sevdigim yazarlarin gitmesi ya da son hikayalerini yazmasiyla anladim eskisi kadar mutluluk vermiyorsun be watty
          

Kral döndü donmesine ama hastaliktan ölüyo be ya