Her doğan gün başka,
Her doğan gün ayrı gülümsüyor,
Seni sevdiğim zamandan beri…
Nicedir düşümdesin bilir misin?
Düşlerimi yaşamaya gelir misin?
Bilmiyorum…
Bilinmezlerin içerisinde tutunduğum tek dalım sensin.
Ama doğru ama yanlış.
Bazen kızıyorlar bana, sevme bu kadar incinirsin diyorlar
Doğru mu dersin?
Sevmek incitir mi insanı dersisin?
Gülümsediğin her an dünyam nasıl aydınlanıyor bilir misin?
Duyduğum sesler gördüğüm yüzler daha da güzelleşiyor.
Hiç bilmezdim kuşların bu kadar güzel cıvıldadığını,
Hiç bilmezdim ağaç yapraklarının bu kadar gür olduğunu,
Hiç bilmezdim derelerin böylesine hırçın aktığını.
Senden önce hiçbir şey bilmezdim sevgiye dair.
Bilemezdim sevmenin bu kadar güçlü,
Sevilmenin bu kadar cesur olduğunu.
Bilmediğim daha nice şey varsa hepsini öğrendim.
Seninle yeniden başlayan hayatımda,
Bilmediğim bir şey yok artık.
En çokta neyi öğrendim bilir misin sevgilim?
Seni her sabah yeniden sevmeyi…
Bilinmez akşamlar her zaman korkuttu beni
Her korkumda aklımda sen kalbimde sen.
Bilinmezliğin o uçsuz bucaksız dünyasında
Tek bildiğim hep sen.
Ellerinde bulduğum aşkı büyütüyorum her geçen gün
İçimde kocaman bir sen
Ve bende kalan küçücük bir ben.
Görüyorsun ya, hep benimlesin.
Seni sevdiğimi anladığım gün nefesim kesildi
Sevmenin ne demek olduğunu anladığımda
Aslında korktum.
Sevmekten korkar mı insan?
Sahi korkmaz ya.
Ellerin ellerime kavuşmasaydı eğer.
İşte, işte o zaman başlardı yangınlar.
Unutulmayacak anım, hiç solmayacak gülüm,
Dikenlerin bahçelerin eşsiz güzelliği.
Senin için bunca çabam
Senin için bunca yorulmam
Bana gelesin diye
Bende kalasın diye
Nasıl güzelsin gözümde bir görsen
Çiçek bahçeleri yanında bir hiç.
Her gün bir yaprağın daha artıyor sanki.
Sana her bakışımda sevmek tekrardan tekrardan tekrardan…
