ㅤㅤ

Yazsan da eskisi gibi inatlaşsak.

Ruhunu satmadan bir tapınak rahibesi, erkek eli değmemiş kendi kendisinin kutsal fahişesi, isimsiz, nasıl da çevirmiştir başını bana, zümrüt gözleri günahla bakar, her bir köşe bucağıma.

Biz bambaşka yerlerde iki ayrı gölge gibi yıllarca insanların arasında dolaştık durduk, neyi aradığımızı bilmeden. Ve şimdi ellerini tutarken anlıyorum mesafe dediğimiz şey aslında birbirini hiçbir şekilde hissedemeyen kalplerin uzaklığıyla ilgiliymiş. Çünkü ben dünyanın sonuna da gitsem dönüp dolaşıp bir daha dudaklarını öpmek isteyeceğim.

Mısralarca yazının tek bi' kelimeyle anlatımı gibisin.

Quiero vivir los pecados en tu piel.

Düzensiz soluklar, mecruh gülümsemeler.

Yanmış kibrit çöplerinin âdeti olduğu gibi mumların altına koyup, üzerlerine erimiş mum döktü. Sanki yanan kibrit çöpleri bizdik, mum dipleri de mezarımız. Kibrit çöpü mezarlığı, bizim gibi kırık ve kaybedenler için ne güzel bir benzetmeydi. Yana yana yaşa, yanarak öl ve öldükten sonra yan. 

Sana önceden yazdığım dizeler yalan söylüyordu;
          Seni bundan daha çok sevemem diyenler hani.
          Ama o zamanlar aklım bir türlü almıyordu,
          İçimdeki alevin daha da parlak yanabileceğini.
          Oysa zaman, kralların fermanını bile değiştirir,
          Yeminler arasına girer, milyonlarca oyunuyla,
          Kutsal güzelliği karartır, sivri niyetleri köreltir,
          Nice dik bakışları değişimin çarkına uydurur sonunda.
          Heyhat. Ben de zaman denen zorbanın korkusuyla,
          'En çok şimdi seviyorum seni,' diyemez miyim?
          Aşkımdan kuşku duymadığım, en emin olduğumda,
          Geleceği unutup, o güne taç giydiremez miyim?
          Aşk bir körpe olduğuna göre,
          Hayır, bunu diyemem.
          Büyümesini sürdüren şeyi,
          Büyümüş gibi göremem.

"Dalgın bir ölüyüm, karşısında" diyorum. Benden ikinci kez ayrıldığında da tek kelime etmiyor bana. "Mezarımın önünde mendilini düşürsen, kalkıp verirmişim gibi. Öldüğümü unuturum. Öyle bir dalgınım, öyle bir dargınım sana."