Sim

Cumartesi geceleri serbest ağlama saatimdir. Hafta içinde olan her şeyi bu güne saklar, sanki şu olaya yeterince üzülmemişim gibi bir daha ağlarım.            

Başım lütfen ağrıma. 

Üzüldüm 

Baş ağrılarım, öfkem, göz yaşlarım ve mide bulantım bitmiyor.
          
          Bunlarsız bir hayatı hak etmedim sanırım. 

Daha ne kadar nefes almaya çalışacağım. Bu kadar göz yaşı ve öfke yetmedi mi? Yalvarırım biri bir şey söylesin. Her gün daha fazlası oluyor. Ben kaldıramıyorum. Nefes alamıyorum, baş ağrısından uyuyamıyorum.
          
          Gerçekten hak ettiğim bu muydu? 
          
          Diyecek şey çok lakin nefesim yetmiyor. Yazacak şey çok ama bulanık görmekten yazamıyorum.

Başka bir bedende daha güzel halimle. 

Nasılsın yavrum

Daha ne kadar ağlayacağım 

Evde beni seven 1 tane vatandaş yok 

3-4 yıl önceki bana sorsaydınız eğer bu yaşımda kendisi hayal edemezdi.
          
          Senden daha iyi olabildim mi? Asla. O zamanda üzgündüm ama bu kadar değildi be
          
          Eylül lütfen güzel şeyler getir