simpforhyunlix
you all drunk in my kitchen, curled in the fetal position
too busy playing the victim to be listening to me when i say
simpforhyunlix
i wanna feel it, i bet on losing dogs...
simpforhyunlix
bir akşamüstü pencerenden bakıyordun
ağır ağır, yollara inen karanlığa.
bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya..
o geçen ben değildim.
simpforhyunlix
bir kitap okuyordun dalgın..
içinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
genç bir adamı öldürdüler romanda.
korktun, bütün yininle ağlamaya başladın..
o ölen ben değildim..
simpforhyunlix
ben çok uzaktaydım o zaman,
gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya.
artık beni düşünmeye başladığından
bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya..
bunu bilen ben değildim.
simpforhyunlix
bir gece, yatağında uyuyordun..
uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
ve karanlıklar içindeydi odan...
seni gören ben değildim.
simpforhyunlix
başladım sonunda, dün oldum ilk dozumu.
simpforhyunlix
uzun zamandır hasret kaldım yüzüne
simpforhyunlix
i can't escape the way i love you...
simpforhyunlix
back down to earth...
simpforhyunlix
kader çizgim kader çizgini kesti mihriban. denizim okyanusuna karıştı.
simpforhyunlix
seni arıyorum ve ne çare bir gün seni bulacağım. şimdi istediğin yere git artık. kaç, saklan. seni de kadar geç bulursam, mutluluğum o kadar uzun sürecek. ne kadar çok ararsam seni, o kadar çok seveceğim.
simpforhyunlix
the blind woman in love with medusa <4
simpforhyunlix
Она пахнет духами и сексом, и чем-то тревожным,
Она слишком умна. Улыбается, слушая лесть,
Коль она не захочет - заставить её невозможно,
Её надо понять и принять лишь такою, как есть.
Она — дивный цветок, но сорвать его не для любого, Её нужно не просто хотеть, а безумно любить...
Она слишком строптива. Мужчину ей нужно такого,
Чтобы душу ее, а не тело сумел покорить...
Возраст- ей не помеха. Она его не замечает, Она, словно хороший коньяк, ещё лучше теперь,
Ни о чём не жалеет, о том, что ушло не скучает, Она просто живёт, не считая побед и потерь...
Впрочем, жизнь и судьба её, правда, не очень щадила,
Но она, словно Феникс, из пепла восстала опять,
Чтобы всё пережить, чтобы стать ещё лучше, чем было,
Чтобы снова, как звёзды на небе, сиять и сиять...