Düşünüyorum 'acaba hata bende mi?' diye. Ben sadece onu sevmiştim başka bir şey yapmamıştımki. O da beni sevdiğini söylemişti, bana olan aşkını anlatmıştı. Ben ona ikimiz için kurduğum hayalleri anlatırken oda bir şeyler eklemişti o da hayallerini anlatmıştı... Benim saçlarıma ilk defa o güzel demişti, yanaklarımı ilk defa o okşamıştı, oynamıştı, bana görmediğim değeri o göstermişti, bazı şeyleri o unutturmuştu, aşkın nasıl bir şey olduğunu öğretmişti...
Bu halde birbirimizden ayrı olmamızın sorumlusu ben miydim?
Bizi yazı okumuştum 'Seven bahane bulmaz. Her koşulda sever.' yazıyordu. O bazı bahanelerin arkasına sığınıp benden sevgisini çekmişti. Beni gerçekten sevmiyor muydu? Belkide gerçek bu veya değil ama ben kendimi onun bahanelerine inandırdım.
Beni kısa bir süre içinde kendine bağlayıp, hayatımın merkezine girdikten sonra siktir olup gitmeyi başardığın ve arkanda bir enkaz bıraktığın için tebrik ederim.
