20, mutsuz sonla biten romanlara ve hüzünlü filmlere inanıyorum, belki de bu yüzden gerçekleri red ediyorum.
var olmanın dayanılmaz ağrısı ile baş edemiyorum.
dolayısıyla iyileşemiyorum.
ve bu boşluğu yazarak dolduruyorum.


*bu arada cümlelere küçük harfle başlamayı daha samimi buluyorum.