‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏

Yaşlı bulutlar
          İçini döküyor bugün bu kente
          Siliyor maziden
          Bizden geriye kalanları

Gidecek yerim olmadığında şiirlerine saklanırdım 

Çünkü şiir, mutluluğa değil direnmeyedir. 

Artık demir almak günü gelmişse zamandan
          Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
          Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
          Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol. Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
          Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
          Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
          Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
          Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
          Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
          Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden, Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden. 

Senin için 
          Benim için
          Bizim için 
          Biz olamadığımız için 
          bir dal sigara daha

Kırgın değilim hiç birinize dedim ya ben zaten çoğunuzu sevemedim. Kim bilir belki de bu yüzden insan olmanın gereklerinin çoğunu yerine getiremedim. Öfkem aklımın bir adım önünde oldu hep. -Size değil sadece öfkem, en başta kendime- Ödenmesi gereken ne bedel varsa peşin peşin ödeyip aranıza karışmaktan vazgeçtim...

seni görmek de bir ihtiyaçmış.
          seni görmediğim zamanlar uzadıkça bu ihtiyacı daha yakından, daha içimden duydum.

... Gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar
          Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar
          
          Bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın
          Sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın...
          
          Erdem Bayazıt /Bulmak

- hayat seninle yaşamak dedi istanbulda kedi olmak gibi 

içimde, koca bir şehir tanrının göz yaşları ile boğuluyor.