Gülmek istediğim anlarda ağlıyordum ben. Ağlamak istediklerimde de gülüyordum. Sense her anımda yanımdaydın, gözlerin gözlerimdeydi. Neden fark edemedin? Sana baktım, güldüm halbuki ağlıyordum ben. Sana dedim ki bizim kalplerimiz aynı "Ağlayan mutlu kalpler"iz biz. Bana baktın, sen de güldün ama gülüşünde gördüm sende anlayış yoktu, saçmalıklarıma duyduğun sabır vardı. Benimse saçmaladığımı düşünmene sabrım yoktu. Sana duyduğum aşkı sabırsızlığım tüketti işte sevgili. Fark edememen tüketti bizi. Şimdi sana baktığımda fark edebildiğini görüyorum. Soruyorsun ya hani bana şimdi fark ediyorum NEDEN hala yoksun? Belki de ben fark edemiyorum artık. Belki de sen benden fark etmeyi ben de senden fark edememeyi öğrendim. Kaybetmemiz bundan ki zaten... Biz farklı zamanlarda fark edemedik ve ettik. Biz hiçbir zaman birlikte değildik sadece yan yanaydık.