NesS'

Yaşamak çok saçma değil mi?

Ulan?
          

Çoğu zaman durup düşünüyorum. Sürekli düşünüyorum. Bazen beynim delinecek gibi oluyor hatta. Şakaklarıma ağrılar giriyor. Onlar yüzünden. Beni bu hale sokanlar onlar. Suçlu onlar. Peki suçlu olanlar daha fazla düşünmez mi? Onlar yaptıklarını düşünmezken, onlar beni düşünmezken... Neden hep ben düşünmek zorundayım? Neden sadece ben insan gibi davranmak zorundayım. Bunları onlar yapıyor. Onlar kötü hissettiriyor. Onlar üzüyor, onlar kırıyor... Onlara neyi borçluyum ki. Onlar bana borçlu. Onlar bana benden çaldıkları güzel saatlerimi, eğlenceli anlarımı, mutluluk dolu günlerimi borçlu halbûki. Onlar bana geri gelmeyecek göz yaşlarımı borçlu. Peki borçlular düşünmez mi? Giden gözyaşlarımın silik, perişan sahibi olan ben neden düşünmeden duramıyorum!.  Onların suçlarını üstlenmek aptallık değil mi?... Aklımı pervasızca kolaçan eden bu sorularım ardı arkası yok.! Buna cevap verecek kimse de yok. Arsızlar ordusu bunlara cevap vermedi, vermiyor. Vermek istemedi. Ben vermek ve kendimi bu bataktan kurtarmak isterdim. Ama ben bu kocaman boşlukta kendimi bulamıyorum. Bir el hatta bir kaç el istiyorum. Ama onu da bulamıyorum.                     Kocaman bir "bulunmazlık"..!

İkimizde, susuyorduk gizli bir anlaşma vardı sanki aramızda.
          
            Oysa sen tek bir harf fısıldasan 
            Ben çığlık çığlığa ağlayacaktım...

"İyiler ve iyi olduğunu düşünenler mutsuz oldu Sebastian! Kötüler mutlu oldu! Dünya böyle bir yer değildi. İyiler kazanır kötüler kaybederdi hani! Öyle diyordu insanoğlu. 'İnsanlığın hakkını veren insanoğlu...'Umut edilenler öldü korkulanlar oldu Sebastian!..."