Geçmişinde acı çeken insanlar bir süre sonra "yalnızlık" diye bir duvar örer insanlarla aralarına. Güven duygularını kaybettiklerinden dolayı şüphe duyguları çok güçlüdür. Sözlere olan inançlarını kaybettiklerinden davranışlara önem verirler. Duyarak değil görerek inanırlar. Aşk üstüne yapılan sohbetlerde pek konuşmazlar ancak sohbete tebessüm ederek katılırlar sadece. Bazen birine şans vermek isteseler bile; ürkek bakışları,titreyen elleri ve kulağı sağır edecek iç sesleriyle tüm duygusallığını yenilgiye uğratıp yüreğine inat tabana kuvvet kaçarcasına giderler. Çünkü bilirler ki; bir insanın ne kadar çok sevdiği ya da ne kadar üzeceği döngüsü arasında sıkışıp kalmaktansa,tek başınalığın verdiği o huzur her zaman daha sevilesidir.