snowdipity

günes dogmadan

snowdipity

karapaks
• Reply

snowdipity

tanrılar
• Reply

snowdipity

ağlı­yor mu­sun? der­dim. ha­yır, göz­le­rim su­la­nı­yor, der­di. ama on­lar göz­yaş­la­rı­na çok alış­mış da, on­dan, der­dim. bu  bü­yük ev­de, sa­bah in­sa­nın uya­nır uyan­maz kar­şı­laş­tı­ğı bu­nal­tı­nın in­sa­nı ağ­la­ta­bi­le­ce­ği­ni dü­şün­müş­tüm. ve ge­ce yat­ma­dan  ön­ce­ki kor­ku.

snowdipity

neyin yası bu diyorum gidip gelen her sabah gözlerimin çevresine usanmadan çizdiğim
• Reply

snowdipity

ne çok şey eskidi diyorsun
            benim küçük intiharlarım 
            kimseler yoktu tarot kahvesinde 
            birileri teneke çalıyordu dışarda 
            artık çıkış kimseyi ilgilendirmediğinde
            yaprakların dilini konuşmak gölgelerin 
            yeni bir dünya yok 
            yeni bir dil olmadan 
            söyleyemediklerim yaralıyor en çok 
            aradığım ne varsa bulamıyorum 
            kim bana bir iris bıraktı terk ederken beni?
• Reply

snowdipity

artık hic konusulası biri degilim cünkü ben de kendime ulasamıyorum naptıgımı bilmeden geciyor günlerim midemin bulantısıyla bas etmeye calısıyor evin stresi ile öfkemi dindirmeye calısıyorum su anlık akmıyor suyum su yolunu bulamıyor ama bekliyorum sakince iyi olacsgım günleri

snowdipity

sike sike de olsa kalkacagım baska yolu yok
• Reply