-ORTAK HESAP-

"Bir amaca bağlanmayan ruh, yolunu kaybeder; çünkü, her yerde olmak hiçbir yerde olmamaktır." Montaigne

         Kapalı odalar ardında mürekkebi kağıda ardından eline bulaştıran insanlar var. Yalnızca bu insanların duyduğu ama kimsenin işitemediği seslerden bahsediyorum. Kulaklarınızı iyi açın ve sessizliğe kulak verin. Özgürlüğe kavuşmuş ruhların kahkalarını, yolunu kaybetmişlerin endişelerini, zarar görmüş duyguların çığlıklarını, vicdanını yitirmişlerin sonunu ve daha bir çok sese kulak verin. Ardından tekrar gömülün sessizliğe, bu sefer her ruhun içinden çıkan kelimelerin düşüş seslerini duymaya çalışın. Kağıda sürten kalemin ucunun sesini, mürekkebi bittiği için hava aşağıya yukarıya sallanan kalemi işitsin kulaklarınız. Kapayın göz kapaklarınızı, dinlediklerinizi tek tek hissedin. Duyduğum, sizin duyduğunuz her bir sesi kelimelere dökerken hissettiklerimi hissetmeye çalışın.Ama beni aramaya çalışmayın. Çünkü nerede olduğumu ben bile bilmiyorum. Galiba ben her yerdeyim.

Evet, evet her yerdeyim!

“Önce kelime vardı,” diye başlıyor Yohanna’ya göre İncil.Kelimelerden önce de yalnızlık vardı ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık. Kelimenin bittiği yerden başladı. Kelimeler yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler, yalnızlılığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu.Yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.”