Yeni hesap ✌️

Hiç birimiz bu dünya çıkmazında yalnız değiliz...


ciddi ciddi intihar etmeyi düşündüğünü sonradan öğrendiğim bir arkadaşım o dönem en çok nasıl intihar edeceği konusunda kafa patlattığını söyledi. ona göre en acısız intihar yolu biranın içine fare zehiri atarak, güzel bir müzik eşliğinde yavaş yavaş kafası da güzelleşirken ölüp gitmekmiş. tabancadan korkarmış, yüksekten atlayamazmış, boğulmak hiç ona göre değilmiş. o yüzden ayağına taş bağlayıp denize atlamak bir alternatif olamazmış. kendini asmak için de çok klasik dedi. 

bunları gülerek anlatıyordu. bir şey demedim ben de. zaten intihar etmezdi o. hem niye etsin ki? o derece mi bıkmıştı yaşamaktan? fırtınalı zamanlar olur insanların hayatlarında. güneş her gün açmaz ama bir gün mutlaka açar. şartların ne kadar kötü olduğu önemli değil, önemli olan içindeki umudu daima korumaktır. "her zaman bir ümit vardır*. eski zamanlarda kuzeylilerin en çok cesarete önem vermeleri. belki onlar kadar cesur değilim ama en azından takdirimi gösteriyorum bir şekilde. öyle olması gerektiğine inanıyorum çünkü. hiçbir şeyin için cesaretin yoksa bile yaşamak için olmalı. yaşamak bir mucizedir. bu bile başlı başına bir mücadele sebebidir, muziceyi devam ettirme mücadelesi.

demiyorum ki senin canın her şeyden daha önemli. bazen küçük bir an için bir ömür bile verilir. sevdiklerini koruman gerekir bazen, hiç düşünmezsin, sonuna kadar gidersin. benim bahsetiğim; sorunlardan, sıkıntılardan, yalnızlıktan, istenmeyen insanlardan, parasızlıktan, geçmişten, geleceğin karanlığından, vs. kaçıp kurtulmaya çalışmak. kendi yarattığımız sorunların altında, kendi hayatlarımıza son verecek kadar ezilip yaşamak için çaba harcamayacak durumu getirdikten sonra kendimizi, en acısız intihar yöntemini mi düşüneceğiz bir de?! 

hem belki senin için acısız olur bulduğun yöntem, peki ya geride bıraktıklarının çekeceği acı ne olacak? ama sen bencilin önde gideniydin, değil mi? neden umrunda olsun ki senin için ağlayacaklar?!