jeongguklovestaetae

Hi

deli gibi dendrophile okuyorum günlerdir, hem hic bitmesin istiyorum hem de deli gibi akıyor. çok özlemisim lan bu hissi…

bazı ufak söylemlerin niye beni bu kadar incittiğini düşünüyordum şimdilerde, sonra aklıma reels psikologlarından duyduğum bir cümle geldi; hemen hemen şöyle bir şeydi, “vücuduna dokunulsa canın yanmaz ama aynı hafiflikle yarana dokunulursa canın yanar.”.

Nasılsın?

belki bu yazıyı kimse okumayacak ama yine de içimi boşaltmak istiyorum. birkaç aya 22 olacağım ve 11 senedir bu platformdayım. birçoğunuzun sadece adını duyduğu birçoğunuzun hiçbir zaman okuyamadığı kitapları okudum ve elbette ki bir kısmınız da benim gibi. çok sevdiğim kitaplar kaldırıldı, çok sevdiğim yazarlar bir anda yok oldu ve bilmiyorum, bir şekilde özel hayatımızda değişen çok şey olsa da burası hep aynı kalır gibiydi. sanki burada hiç yaşlanmıyorduk, burada zaman sadece yb beklerken akan bir şey gibiydi. şimdi baktığımda güzel ficler olsa da bana eskisi gibi hissettiren hiçbir kitap yok desem yeridir (az bir kısmı tenzih ediyorum). beni bu platforma dair en çok üzen şeylerden biriyse benim hiç bu platformdan arkadaşım olmadı, komik ama gerçek; 11 sene boyunca hiçbir arkadaşlık geliştiremedim, sadece sevdiğim ficlere ve yazarlarına yazardım. şimdi ne o kitaplar kaldı ne de yazarlar. kendimi ölen yakınlarını rehberinden silmeye başlayan yaşlılar gibi hissediyorum. fazla uzatmaya gerek yok, hiçkimse okumasa bile burada artık daha çok yazar olarak varım, maalesef okuyucu yanımın böyle hissetmesine çok üzülüyorum. buraya kadar okumuş olan varsa vaktini ayırdığı için müteşekkirim, sevgilerle.

oğlum çok yalnız hissediyorum lan

yağmurda yürürken still with you dinledim… zehir gibi bir sabahın üstüne çok iyi geldi…

10 senedir bu platformdaymısım, keske baska konularda da bu kadar istikrarlı olsaydım…

vizeler beni bırak da bölüm yazayım yahu

 yazim tarzin sözlerin olsun çok guzel☆iyi bir şeyler cikagindan eminim