liv

- ve uluya anlaşılmaz bir tavırla ‘yorgunum’ demek neden?

bir buğulu aynanın yörüngesinde, ortalıkta dolaşan bu buğulu yansımalara hipnozum

serçelerin ayaklarına bağladığı karanlık kimseyi çağıramaz kendi adıyla

ve hala ay dağınık saçlara benzer oralarda

yolcuların taşıyamadığı bir çiçektir

and it's shaking

babam seferberlikte mekkâredir.

marşlara ayarlanmak hevesindeki sesim gider şehre ve şaraba yaltaklanarak biraz ağlayabilmek için fotoğraflar çektirir

bakışlarım beyaz bulutlara karşı obur

ve siz de bu tamamen bir deli saçması diyebilirsiniz, haklısınız

ama seni tanıdım

kırılmış, balta yemiş ve sesi kuyularda boğulmuş biriyim, doğru.

kimseler yaşayamadı bunu diyorum.

biz silah kuşanırız bize bir şey söyleme

bahar bir gelsin yeter artık eksikse de bırak elleme

yirmiyedi.

.

.