Derin bir nefes al. Rahat olabileceğini düşündüğün bir yere geç.

Hayal et.. 

Sence nasıl biriyim. Boyum kaç mesela? Saç rengim ne? Yada bir saçım var mı? 

Şaka şaka bunları nereden bileceksin? Beni tanımıyorsun. Tesadüfe bak, bende seni tanımıyorum. 

Bu yüzden buradayım.. beni kimse tanımadığı için, kimseye hesap vermek zorunda olmadığım için, içimden gelen her şeyi haykırmak için.. 

Kalabalığın ortasında yalnız olmamak adına yalnız olduğum, kimsenin beni tanımadığı bir yerde yalnız olmak için burdayım..

Konuşamadıklarımı haykırmak için burdayım..

Ben kim miyim?

Ben, kalabalığın içinde yalnız olan kızım..

Ben, renklerin her tonuna aşıkken; simsiyah pencereleri ve bembeyaz duvarları olan bir kalede, tutsak olan kızım..

Ben, gökyüzüne aşık olan ama onu hiç görmeyen bir kızım.

Can kırıkları olan ve bu yüzden siyah bir pencereden bakan bir kızım.  


Beni en çok, Şeker Portakal'ı kitabındaki Zeze'de bulabilirsin..

Ama nerede bulacağını söyleyemem. Çünkü beni tanımanı istemiyorum.

Beni anlamanı istiyorum.. 

Ve ilk adımı atıyorum!!

Artık hislerimi beni asla görmeyecek olan sizlere açıyorum..