‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏

zümrüd-ü anka uçar senin bakışlarında,
          benim rüyalarımda birkaç deli güvercin.
          o koca gözlerini dünyaya açtığın gün kutlu olsun.

oku şimdi kitabını. bugün kendini yargılamak için kendi nefsin yeter.

halbuki aşk, başka ne olsundu hayatın mazereti
          demedim dilimin ucuna gelen her ne ise
          vay ki gençtim
          ölümle paslanmış buldum sesimi

zambaklar en ıssız yerlerde açarlar ve vardır her vahşi çiçekte bir gurur.

bir karpuzu bombalarsan çekirdeklerini dört bir yana saçarsın.

yaşanacak bir yaşam vardır.
          binilecek bisikletler vardır.
          yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır.

sen onları derli toplu sanırsın, hâlbuki kalpleri darmadağınıktır.

bin çeşit güneşle ovulmalıdır gaddar ellerin.
          yürü yangınların üstüne, kendi alevini de getir.

öyle bir çağ ki insan olmak ayıplanır olmuş. 
          herkes bir şeyleri savunuyor, çoğusu savundukları şeyin gerçek kimliğinden bir haber üstelik.

susma delisiydik, birleşmiş dilsizler, kendi sesimiz bizi şaşırttı.
          günah çıkartma odalarının duvarlarına çizildi unutma eğrisi.
          bu atları tamir etmenin vakti gelmedi mi küflü mahmuzlar?
          hiç kimse yoksa ben gelirim. ihtiyarın omzundan haykır Rim!