Umut

kendini imkansızdan vazgeçirememek

Her uykuya daldığında boşlukta bulacaksın kendini, kesik kesik soluyacaksın. Rüyanda tuttuğun eller kupkuru, uyanacaksın, ellerimi bulamayacaksın. Ağzında gittikçe tatlılaşan bir kan tadı hissediceksin, sonradan alışacaksın. Gözlerini kapatacaksın, yine boşluktasın. Ağlamak isteyeceksin, uykuya dalacaksın. Rüyalarında sürekli kaybolucam vedasız, hep adımı hatırlamaya çalışacaksın. Kalbin birden hızlı çarpmaya başladığında her atışı kulaklarına kadar hissedecek, her bir atışta ismimi duyacaksın.

Bir damla gözyaşı, anlık bir kalp atışı, ani bir titreme seansı... Hep kuru kalacak ellerin, gözlerimden sakındığın gözlerin, ne istediğini bilmeyen kalbin... Aynı gökyüzünün altında, farklı yıldızları seyrediyoruz şimdi. Benzer ezgiler mırıldanıyoruz, yıldız kaymasını bekliyoruz dilek tutmak için. Ansızın soğuktan ellerin titremeye başladığında yıldızlar fısıldayacak adımı, ortaya çıkacak zihninin dehlizlerinde ismim.

Nasıl tanıyamazsın şiirlerimdeki seni

Can verememişim toprağına, hâlâ kupkuru ellerin.

Ellerin kayıyor ellerimden, soluklaşıyor çehren. 

küsmesin gözlerin bana

vazgeçtim, sen kazandın

Hiç tanımaz tenim ellerini

Bir kitap olsan çizerdim her cümlenin altını.