5 yaşım senden nefret etmiyorum
Her hatamda sorumlu tuttuğum sana çok vicdansizlik yaptım çektiğim acidan çok daha fazlasını çektirdim
Her düştüğümde seni sucladim yok olmanı diledim
İnsanlar senin olmen gerektiğini yasamayacaginı söyledi aciz ve zavallıydin.
Öyleleri oldu ki yaşadıkların için seni suçladılar, kullandılar
Her seferinde yarana basıp kanatmak onlara zevk verdi
5 yaşın da gibi hissettin verdikleri acıya merhamet gösterdin sevgiyi bu zannettin
Geç büyüdün
Seni geç büyüttüm özür dilerim
Bak yaşıyorum gözlerimde yaş olmadan
Nefret beslemeden hayatı severek
Her gün nasıl ölmem gerektiğini kurgulamak yerine hayaller kurarak
Kimim bana nasıl davrandığının farkındayım küçük ve kimsenin artık canımızı yakmasina izin vermiyorum
Güçlüyüm
Çok güçlüyüm ve senin elini tutuyorum kimse artık seni suclayamaz, zarar veremez
İnsana yaşadıkları acı vermiyor onda bıraktığı izler yaralar acı veriyor.
İnsanlar nefret edilesi olabiliyor
Kimsenin yarasını kendinizle karsilastirmayin küçük görmeyin hangi olayın ne etki bırakacağını bilemezsiniz.
Kimsenin ruhuna yakın olmadan iyi gelemezsiniz kendi merhemeniz başkasını iyileştirmeyebilir
En azından yaranın üzerine çiçek ekmeyi deneyin bu daha huzur verici