sonsuzdusunceler

Ölmezdim

sonsuzdusunceler

5 yaşım senden nefret etmiyorum
          Her hatamda sorumlu tuttuğum sana çok vicdansizlik yaptım çektiğim acidan çok daha fazlasını çektirdim
          Her düştüğümde seni sucladim yok olmanı diledim
          İnsanlar senin olmen gerektiğini yasamayacaginı söyledi aciz ve zavallıydin.  
          Öyleleri oldu ki yaşadıkların için seni suçladılar, kullandılar
          Her seferinde yarana basıp kanatmak onlara zevk verdi 
          5 yaşın da gibi hissettin verdikleri acıya merhamet gösterdin sevgiyi bu zannettin 
          Geç büyüdün
          Seni geç büyüttüm özür dilerim 
          
          Bak yaşıyorum gözlerimde yaş olmadan
           Nefret beslemeden hayatı severek 
          Her gün nasıl ölmem gerektiğini kurgulamak yerine hayaller kurarak 
          Kimim bana nasıl davrandığının farkındayım küçük ve kimsenin artık canımızı yakmasina izin vermiyorum 
          Güçlüyüm 
          Çok güçlüyüm ve senin elini tutuyorum kimse artık seni suclayamaz, zarar veremez 
          
          İnsana yaşadıkları acı vermiyor onda bıraktığı izler yaralar acı veriyor. 
          İnsanlar nefret edilesi olabiliyor 
          Kimsenin yarasını kendinizle karsilastirmayin küçük görmeyin hangi olayın ne etki bırakacağını bilemezsiniz.
          Kimsenin ruhuna yakın olmadan iyi gelemezsiniz kendi merhemeniz başkasını iyileştirmeyebilir 
          En azından yaranın üzerine çiçek ekmeyi deneyin bu daha huzur verici 

sonsuzdusunceler

Kendime ayirdigim her saniye çok değerli 
          Mutluluk ancak kendi kalbimde 
          Ben huzurluyum 
          Ben kendimdeyim 
          Kalbim artık bana yabancı gelmiyor 
          Yaptığım hatalar bir ağırlık oluşturdu ama ben hatalarimla bütünüm ve artık farkındayım 
          Kacmiyorum kendimden, hatalarimdan...
          Onlarla yuzlestim bu sayede daha fazlasını yapmıyorum 
          2023 ben yeni başlıyorum kendi kimligimle kalbimle
          Sahnede yalnız ben varım dansim duygularım bana ait 
          Kişiler duygular kaçınılmaz gerçek dansimi etkilediği de ama onlar içimde, sahnede var olamazlar.
          İnsanlar yalnız içimde ektiği tohumlar kadar yaşıyor ve etkiliyor
          Basariyorum.
           Basarisizliklarimi kabullenmeyi
          En başa değil yalnızca kendime dönmem gerektiğinin farkına vardım 
          Göz yaşların artık caresizlikten değil kendime olan merhametten akar ve ben mutlulukla onları silerim 

sonsuzdusunceler

Nerdeyim ben;
          Gördüğüm gölgeleri gerçek sanıyorum 
          Kendi dogrularima inaniyor, yeniliyorum 
          Neyin uğruna olduğunu dahi bilemeden 
          
          Ne için yaşıyorum 
          Hayatın zevklerinde surukleniyorum
          Ruhumun doyumsuzlugunda kavruluyorum
          Neyin uğruna kalbim çürüyor
          
          Neyin uğruna bu savaşım;
          Kaybediyorum 
          Kendimi inandirma çabam
                                                              Neden?
          

sonsuzdusunceler

Hayatın akışında uçurumlar ardında kayboluyorum.  Düşünceler susmuyor, boğazımda oluşturdukları yumru canimi yakıyor. 
          Sis git gide yogunlasiyor güzellikler ve kötülükler ardında kalirken ben korlesiyorum. Ne tarafa yurumeleiyim? Ne taraf gerçeklere ve huzura çıkar bilmiyorum. Kimsesiz çaresiz güvensiz hissetmek.... Bunlar nasıl aşılır bilmiyorum. Ezbere bildiğim yollara engeller koymuşlar korkuyorum. Yeni yollar ürkütüyor yeni yollar yeni umut ve çaresizlik doğuruyor. 
          Ben tekrardan ıssız kalıyorum. Issızlığın verdiği güvensizlik ve korku o kadar yorucu ki... Durdugum limanlar, soluklandigim duraklar daha çok acı veriyor. Dinlenemiyorum... Boğazımda oturan yumru git gide büyüyor ve ben tekrar başlangıç noktasına dönüyorum.
          Artik aştığım engeller beni urkutmuyor dususler kabuslarim oluyor. Korkularım değiştiği onların gittiği anlamına gelmez değil mi? Ben tekrar engellerden korkmak istiyorum çünkü düşmenin hissini bilmiyorken daha cesurdum.
          Boğazımda ki yumru yok oluyor ben tekrar yok oluyorum. Ben git gide kendimi kaybediyorum. Benliğimi hatırlamıyorum, maskelerim yüzüme yapıştı kurallar boynuma dolandı ve ben tekrar issizlastim. Ama bu sefer kendimde....
          Ben başlangıç ve bitiş noktaları arasında döngüden yoruldum ve ben en çok o uçuruma kadar gelip yalnızca izlemekten sıkıldım.