Mutluluğunun pamuk şeker koktuğuna inanan salak bir kızdım. Herkesi kendim gibi sanardım. Öyle değilmiş. Bunu büyüyünce de anladım. Her zaman kağıda çizdiğim minik güzel kalplerin hep öyle olduğuna inanmıştım. 6. sınıfta kalp organını işleyinceye kadar. O günden beri kalpleri kafama göre çizmeye başladım. Şekilsiz. Saçma sapan. Bana göre kalp çizmek, saçmaydı. Yazdığım karakterlere kendimden minik minik ekledim. Değişken ruh halime oranla karakterlerimin de bir o kadar değişik olmasına rağmen bir o kadar da aynı. Satırların arasına hayallerimi de yerleştirdim. Bazılarına olmak isteğim kişileri koydum.  Benim saçma sapan ruh hallerimi okumak istiyorsanız, hayalleri beraber kurup beraber mücadele etmek istiyorsanız eğer ben hep buradayım. Karakterleri beraber yaşamak aynı zamanda tanımak istiyorsanız ben hep buradayım. Yazar : Gülnihal Kaya