sonumolgell

sonumolgell

nasıl bir his biliyor musun? gitmek istiyorsun ama gidecek bir yerin kalmamış gibi ne uzatılan bir el ne yaslanacak bir omuz, hiçbir şey yokmuş gibi. herkesin gitmek istediği, gittiği bir yer var ama benim.. ben nereye ait olduğumu bile bilmiyorum artık. bazı şeyleri çok çabuk kabullenemiyorum, yapamıyorum bir yerden sonra gitmiyor. binbir düşünce gece vakti hiç sağlıklı hissettirmiyor. bunları yazarken bile kafamın içinde ki seslerin hiçbiri susmuyor, yazdıklarım sadece birkaçı. yazamadıklarım gözlerimden ordan da yanağımdan süzülüp gidiyor öylece sanki. engel olmayacak mısın? beni böyle bir başıma bırakıp gittin mi gerçekten? yokluğun delirtiyor ya kendimi bulup çıkacağım ya da kendimi kaybedeceğim. kimse onun kadar acımasız olamaz diyordum ama her fırsatta daha kötüsü geliyor. görüyorsunuz ve benim buna mecalim kalmadı artık. o gece çok ağlamıştım, sen uyurken. kimseden bu kadar nefret etmemiştim. asıl canımı yakan ise, sabah kalktığımda hâlâ seni seviyor oluşumdu.